Living la vida loca en Colombia!
Door: Agnes
Blijf op de hoogte en volg Agnes
19 Maart 2010 | Colombia, Bogotá
Que lastima! het laatste berichtje vanuit Zuid Amerika. Eh, om eerlijk te zijn vanuit Australie want ik ben weer eens te laat met updaten en ondertussen zijn we al bij Neil's ouders in Perth. Het valt opeens op hoe leeg en stil het hier is op straat, ik mis het eeuwige lawaai van car alarms en muziek in Colombia nu al. Gisteren kampeerden we op een verre-van-idyllisch plekje recht naast een snelweg in Sydney en we sliepen door al het lawaai heen...zijn we immuum geworden voor lawaai of was het jetlag na 2 dagen vliegen?
De afgelopen maanden in Colombia zijn intens geweest. Eerst was ik nog minusvalido (=gehandicapped) en wekenlang hobbelde ik rond met een poot in het gips, waardoor ik al snel de bijnaam Quasimodo kreeg van de locals. Geduld is idd een schone zaak en niks voor mij. Bij gebrek aan bewegingsvrijheid bracht ik dus gehele dagen door op bankjes op de Plaza de Armas (entrale plein) van verschillende dorpjes waar jan en alleman me (gewenst of ongewenst) gezelschap kwam houden. Neil moest met twee rugzakken zeulen en het bussen was dus niet zo'n pretje. Eenmaal aangekomen in Bogota werd het gips eraf gehaald en kon ik krukken huren. M'n arm was krom en kon ik niet meer recht krijgen. De fysio dacht dat electrische schokken door de elleboog wel zouden helpen maar na 1 sessie vond ik dat ook wel mooi geweest (Colombia is goed in plastische chirurgie, niet de normale gezondheidszorg!). Sinds die tijd is het langzaam vooruit gegegaan, en met enige goede hoop kan ik weer een dansje doen op de bruiloft van Frea:)
In Bogota zaten we eerst een week in een hele gezellige hostel en daarna huurden we een klein zolderkamertje in een huis dat we deelden met 3 andere jongens. De buurt waar we woonden heet Candelaria en is zo ongeveer het centrum van Bogota. Tegen alle verwachtingen in is Bogota echt een leuke stad met veel straatatmosfeer en prachtige bergen op de achtergrond. Er is altijd wel wat aan de gang, van maffe straatartiesten tot heetgebakerde politieke demonstraties. We hebben ook dagtripjes gemaakt naar plekken buiten Bogota zoals de zout kathedraal (in een oude zoutmijn) en de thermal hot spings.
Verder zijn we druk geweest met (ongeorganiseerd) vrijwilligerswerk, wat een goede manier was om Colombia beter te leren kennen en ook een mooie afronding van het reizen. Via via waren we in contact gekomen met Creciendo Juntos, een soort anti-violence buurthuis en opvang voor de jeugd in de sloppenwijk Cazuca, net buiten Bogota. Cazuca is een wijk van 'desplazadas', mensen vanuit heel Colombia die verplaatst zijn door het ingewikkelde conflict tussen guerilla, paramilitias, leger, en andere drug trafficking gangs. In tegenstelling tot wat de Colombiaanse regering wil dat de internationale gemeenschap denkt, zijn de problemen verre van over in Colombia en zijn er zelfs vermeende links tussen de regering en de rechtse paramilitias die niet zulke mooie dingen doen. Het verschil tussen arm en rijk is in ieder geval veel te groot en dat is duidelijk wanneer je vanuit centrum Bogota naar Cazuca rijdt en de bus uiteindelijk niet verder kan omdat de zandweg half weggespoeld is. Toch voelt deze wijk veiliger dan het centrum en de kinderen zijn verschrikkelijk leuk en bijdehand. We zijn druk bezig geweest met allerlei verschillende dingen: huis schilderen, website en bibliotheeksysteem opzetten, workshops bedenken en met de kids spelen (my favourite!).
Uiteindelijk was het best verdrietig om Colombia weer te verlaten maar we moeten door. Het wordt tijd om weer werk te vinden en daar zijn we druk mee bezig. Hopelijk weten we snel waar in Europa we gaan wonen. De laatste twee dagen hebben we een auto gehuurd en omgeving Sydney verkend. Het was wel goed om wat over cultuurshock en jetlag heen te komen, maar ergens voelde het doodnormaal om terug te komen in Australie. We zagen er alleen wat verhippied uit vergeleken met de Aussies! Over een paar weken kom ik weer naar Nederland en daar kijk ik al naar uit!
Adios!
Agnes
De afgelopen maanden in Colombia zijn intens geweest. Eerst was ik nog minusvalido (=gehandicapped) en wekenlang hobbelde ik rond met een poot in het gips, waardoor ik al snel de bijnaam Quasimodo kreeg van de locals. Geduld is idd een schone zaak en niks voor mij. Bij gebrek aan bewegingsvrijheid bracht ik dus gehele dagen door op bankjes op de Plaza de Armas (entrale plein) van verschillende dorpjes waar jan en alleman me (gewenst of ongewenst) gezelschap kwam houden. Neil moest met twee rugzakken zeulen en het bussen was dus niet zo'n pretje. Eenmaal aangekomen in Bogota werd het gips eraf gehaald en kon ik krukken huren. M'n arm was krom en kon ik niet meer recht krijgen. De fysio dacht dat electrische schokken door de elleboog wel zouden helpen maar na 1 sessie vond ik dat ook wel mooi geweest (Colombia is goed in plastische chirurgie, niet de normale gezondheidszorg!). Sinds die tijd is het langzaam vooruit gegegaan, en met enige goede hoop kan ik weer een dansje doen op de bruiloft van Frea:)
In Bogota zaten we eerst een week in een hele gezellige hostel en daarna huurden we een klein zolderkamertje in een huis dat we deelden met 3 andere jongens. De buurt waar we woonden heet Candelaria en is zo ongeveer het centrum van Bogota. Tegen alle verwachtingen in is Bogota echt een leuke stad met veel straatatmosfeer en prachtige bergen op de achtergrond. Er is altijd wel wat aan de gang, van maffe straatartiesten tot heetgebakerde politieke demonstraties. We hebben ook dagtripjes gemaakt naar plekken buiten Bogota zoals de zout kathedraal (in een oude zoutmijn) en de thermal hot spings.
Verder zijn we druk geweest met (ongeorganiseerd) vrijwilligerswerk, wat een goede manier was om Colombia beter te leren kennen en ook een mooie afronding van het reizen. Via via waren we in contact gekomen met Creciendo Juntos, een soort anti-violence buurthuis en opvang voor de jeugd in de sloppenwijk Cazuca, net buiten Bogota. Cazuca is een wijk van 'desplazadas', mensen vanuit heel Colombia die verplaatst zijn door het ingewikkelde conflict tussen guerilla, paramilitias, leger, en andere drug trafficking gangs. In tegenstelling tot wat de Colombiaanse regering wil dat de internationale gemeenschap denkt, zijn de problemen verre van over in Colombia en zijn er zelfs vermeende links tussen de regering en de rechtse paramilitias die niet zulke mooie dingen doen. Het verschil tussen arm en rijk is in ieder geval veel te groot en dat is duidelijk wanneer je vanuit centrum Bogota naar Cazuca rijdt en de bus uiteindelijk niet verder kan omdat de zandweg half weggespoeld is. Toch voelt deze wijk veiliger dan het centrum en de kinderen zijn verschrikkelijk leuk en bijdehand. We zijn druk bezig geweest met allerlei verschillende dingen: huis schilderen, website en bibliotheeksysteem opzetten, workshops bedenken en met de kids spelen (my favourite!).
Uiteindelijk was het best verdrietig om Colombia weer te verlaten maar we moeten door. Het wordt tijd om weer werk te vinden en daar zijn we druk mee bezig. Hopelijk weten we snel waar in Europa we gaan wonen. De laatste twee dagen hebben we een auto gehuurd en omgeving Sydney verkend. Het was wel goed om wat over cultuurshock en jetlag heen te komen, maar ergens voelde het doodnormaal om terug te komen in Australie. We zagen er alleen wat verhippied uit vergeleken met de Aussies! Over een paar weken kom ik weer naar Nederland en daar kijk ik al naar uit!
Adios!
Agnes
-
19 Maart 2010 - 06:56
Hanneke:
Time flies..dat jullie al weer down under zijn en over een paar weken in NL zijn! Ik hoop je over een paar weken hier te zien!
Succes met de acclimatisering...
hasta pronto,
Hanneke -
20 Maart 2010 - 12:45
Els En Marjo:
Lieve Agnes,
Wat een overgang in foto´s van Colombia naar Australe, grappig.Het zal wel behoorlijk afkicken zijn voor jullie.We zien elkaar vast bij het huwelijk van Frea en Ingmar. Veel liefs, Els e Marjo.Spannend waar jullie terecht komen in Europa! -
21 Maart 2010 - 17:15
Suus:
Hee Aggie,
weer een beetje bijgekomen down under? Gaat het weer wat beter met je pootje? Ik ben benieuwd waar jullie nu terecht gaan komen, maar zal jullie verhalen blijven volgen! Liefs, Suus -
22 Maart 2010 - 06:11
Alie:
Hallo agnes,
Wat een geweldige verhalen allemaal.
(behalve dan van je lichamelijk letsel)
Fijn om je binnenkort weer te zien!
Groetjes Erik, Alie,Bram en Gijs
-
22 Maart 2010 - 14:53
Jasmijn:
Ha Agnes,
mooie verhalen en foto's weer. Ik had je een lange mail gestuurd, maar ik hoop je gewoon snel in NL te zien en dan kletsen we uitgebreid bij! En vergeet de 23ste niet :)
Liefs,
Jasmijn -
22 Maart 2010 - 14:53
Jasmijn:
Ha Agnes,
mooie verhalen en foto's weer. Ik had je een lange mail gestuurd, maar ik hoop je gewoon snel in NL te zien en dan kletsen we uitgebreid bij! En vergeet de 23ste niet :)
Liefs,
Jasmijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
